Page 1 Page 2 Page 3 Page 4 Page 5 Page 6 Page 7 Page 8 Page 9 Page 10 Page 11 Page 12 Page 13 Page 14 Page 15 Page 16 Page 17 Page 18 Page 19 Page 20 Page 21 Page 22 Page 23 Page 24 Page 25 Page 26 Page 27 Page 28 Page 29 Page 30 Page 31 Page 32 Page 33 Page 34 Page 35 Page 36 Page 37 Page 38 Page 39 Page 40 Page 41 Page 42 Page 43 Page 44kwam de Onderwijsinspectie op bezoek en dat leidde tot voldoendes voor opleidingen die eerder met een onvoldoende werd beoordeeld. Kwestie van doorgaan op de ingeslagen weg dus.” Waarom lukte nu ineens wel wat het ROC eerder niet voor elkaar kreeg? “Omdat er een enorm sterk gevoel van urgentie was. De tegenslag bracht iedereen hier in een acute leerstand. Dat werkte zo positief, dat we ons al snel de vraag stelden hoe we dat gevoel vast kunnen houden. Gelukkig zijn er, als de basis op orde is, nog andere zaken die aandacht behoeven. En waar we met dezelfde gedrevenheid aan willen en moeten werken. We zijn, en dat is logisch, het afgelopen schooljaar erg met onszelf bezig geweest. Maar het onderwijs moet in de samenleving staan. De banden met de buitenwereld gaan we meer aanhalen. Dat wordt de volgende stap.” Voor een onderwijsinstelling die vakmensen wil afleveren is dat geen overbodige luxe. Want jullie hebben daarvoor toch veel contact met het bedrijfsleven nodig? “Dat hebben we zeker. Maar eigenlijk moeten alle onderwijsinstellingen dat willen. Voor het voortgezet onderwijs zou dat niet anders moeten zijn. Wat dat betreft vind ik het vervelend dat het middelbaar beroepsonderwijs zo nu en dan onvoldoende wordt gewaardeerd. Het onderwijs van het mbo is onafgebroken aan verandering onderhevig en dat komt omdat het bedrijfsleven en de samenleving net zo onafgebroken veranderen. Mijn dochter krijgt op het voortgezet onderwijs vrijwel op dezelfde manier Frans als ik een kwarteeuw geleden. Bij een ROC is dat onmogelijk. Wat ik er ook over kwijt wil: het mbo verzorgt zo ongeveer de meest authentieke vorm van onderwijs. Want daar wordt leren altijd gekoppeld aan de praktijk. De opleidingen en de studenten zijn bovengemiddeld ondernemend. Het zou een aansporing kunnen zijn voor andere onderwijsvormen in ons land. En onze bijdrage aan het onderwijs en aan het afleveren van zelfverzekerde vakmannen en vakvrouwen zou ook best wat meer opgemerkt mogen worden. Niet voor ons, medewerkers, maar voor de studenten zelf.” Maar voorlopig worden vooral de problemen van jouw ROC opgemerkt. “Gelukkig zijn ze snel en drastisch aangepakt. Maar los daarvan weten onze collega’s van andere instellingen dat de werkelijkheid genuanceerder is dan het op basis van de politieke debatten lijkt. In onze sector wordt het vanzelfsprekend en terecht vervelend gevonden dat er veel extra geld nodig was om hier de boel op orde te krijgen, maar een deel van onze problemen zijn problemen van de hele sector.” “Eén van de problemen waar wij specifiek mee kampten, waren de curricula van de opleidingen. Daar zat geen lijn in. Het is één van de eerste dingen die we aanpakten. Helaas werd dat proces even vertraagd, toen een snelle overname door ID College aanstaande leek. Maar drie maanden voor het einde van het schooljaar zijn we er opnieuw mee aan de slag gegaan. We begonnen met de opleidingen waar de nood het hoogst was. Voor we op vakantie gingen, hadden we die op orde en na de zomerstop gingen we verder met alle andere opleidingen.” En daarin had TriamFloat een rol. Hoe beviel dat? “We hadden extra mankracht nodig om dit proces snel te begeleiden en uit te voeren. We benaderden daarom TriamFloat. Businessmanager Baukje Sijpkens heeft ons daarbij snel en goed geholpen. Baukje luistert goed en combineert kennis op het gebied van leren en opleiden met een grote mate van zakelijkheid. Dat is precies wat we nodig hadden. Ze zorgde voor tijdelijke medewerkers die al snel vanzelfsprekende leden van ons team waren.” Nu zijn ze klaar? “De curricula zijn afgerond. TriamFloat is klaar. Maar ik heb nog regelmatig contact met Baukje en die gesprekken zorgen voor goede feedback. Want wij zijn hier natuurlijk nog lang niet klaar. Dat zit niet alleen in het aanhalen van contacten met de buitenwereld. We moeten van onze nieuwe manier van werken nu een gewoonte gaan maken. En dan is er nog het fusieproces met het ID College. Daar gaat veel werk inzitten, maar het geeft nog veel meer energie. Zo werken we met het ID College aan een college Gezondheidszorg. En er komen meer mbo-colleges per beroepsgroep. Kleinschalig, met hun eigen curriculum, hun eigen gezicht en hun eigen intensieve contacten met de buitenwereld. We zijn echt goed bezig. Niet alleen wij van ROC Leiden en het ID College, maar het hele middelbare beroepsonderwijs.” Je bent erg enthousiast. Maar ondertussen werk je voor een organisatie die stevig onder vuur lag. Waar haal je de motivatie vandaan? “Dat is niet zo moeilijk. Ik ben onderwijskundige en word gelukkig van leren. Dat plezier wil ik dolgraag overbrengen op anderen. Ik word blij van ontwikkeling. En nog blijer als mensen in mijn omgeving datzelfde gevoel krijgen. Natuurlijk verkeerden we in een negatieve situatie, maar dat veranderde niets aan mijn opstelling. Sterker nog: ik putte uit die positieve gedachten juist energie. Dat werd versterkt toen ik merkte dat zowat de hele organisatie in een ‘leerstand’ kwam. Hoe ze ging onderzoeken, open stond voor verbeteringen en ontzettend eerlijk in de spiegel keek. Echt, dat was een proces om van te genieten.” l Het genot van tegenslag 21